Wat blijft het toch moeilijk…het uitzoeken van de spulletjes van Jordy.
De meesten zullen denken dat dit allemaal allang gedaan was. Immers, de kamer van Jordy was vorig jaar leeggehaald zodat Jeroen zijn wens om daar te gaan wonen ingevuld kon worden. Dat betekende dat we toen beslissingen moesten nemen over de grotere spullen en dergelijke.
Met het leeghalen van de kamer op de kazerne waar Jordy gelegerd zat, zijn er ongelooflijk veel paperassen meegegaan. En op zijn kamer hier thuis is ook zoveel bij elkaar gelegd. Tel daarbij op alles wat aan correspondentie is binnengekomen en bijgehouden na 11 mei 2009, dan kom je al gauw op een flinke stapel uit. En die stapel is blijven groeien, maar nooit goed uitgezocht omdat ik dit eenvoudigweg nog niet kon, maar wel persé zelf wilde doen.
Vandaag heb ik alle moed bij elkaar geraapt en ben ik eraan begonnen om nu toch alles maar eens goed uit te zoeken. Werkelijk van alles ben ik tegengekomen, wat weer veel emoties heeft opgeroepen.
Privézaken, die je normaal gesproken als moeder nooit geweten zou hebben, alles aangaande zijn diensttijd, oude correspondentie van vroeger, verzekeringswerk (waar afgrijselijke brieven tussen zitten), schoolspullen, rapporten, diploma’s, briefwisselingen die na zijn dood hebben plaatsgevonden i.v.m allerlei zakelijke en privézaken, noem maar op. En ik ben nog niet klaar. Er is nog meer wat uitgezocht moet worden, dat bewaar ik voor een volgende keer.
En op het laatst kwam ik ook nog zijn brief tegen waarin stond dat hij was geslaagd voor zijn rijbewijs. Was dat nou maar nooit gebeurd.
Alles roept zoveel herinneringen op, zoveel dingen die zijn geweest en nooit meer terugkomen.
Ik had me voorgenomen om goed te gaan schiften, alles wat niet relevant zou zijn of onbelangrijk leek zou ik direct weggooien. Die voornemens zijn niet gelukt. Het enige wat ik heb weggegooid zijn lege enveloppen, de rest heb ik keurig gebundeld in mappen en dozen.
Niets gooi ik weg,helemaal niets, het kleinste onbelangrijkste papiertje zal ik ook over lange tijd nog kunnen terugvinden!
Ik kan er niets aan doen, maar het is door dit alles vandaag gewoon weer zo’n k..dag geworden. Hopelijk zegt niemand iets verkeerds tegen me, ik ben nu zo moe, geestelijk voel ik me uitgeput en de waterlanders branden alweer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd