herfst

Weer een nieuwe blog, maar nu van mij. Syl, de lievelingstante van Jordy, zoals hij altijd zei. Dat was niet zo heel moeilijk, want hij had er aan die kant maar 1. Doordat de familie niet groot is, ben je ook erg verbonden met elkaar. Dus ook nu met al het verdriet.
De afgelopen dagen was ik voor mijn werk in Egmond aan zee. In een prachtig hotel, geen klagen. Ik ben er al meerdere malen geweest en werkte daar met mijn collega's hard, maar had ook veel lol.
Nu was de zee melancholiek, droevig, oneindig, weet ik veel allemaal. Om 07.15 uur liep ik al over het strand, niets voor mij. Ik ben totaal geen ochtendmens, maar dat was wel het moment om even alleen met de zee en met mijn gedachten te zijn.
Voor het eerst helemaal alleen. Het waren niet de gemakkelijkste dagen, zal ik maar zeggen.
Vandaag ben ik bij Jordy geweest en heb ik zijn graf weer netjes gemaakt, een nieuwe kaars neergezet, rose roosjes neergezet en op het bankje in de buurt gezeten.
De herfst heeft zijn intrede gedaan. Ik houd van de herfst en de wisseling van seizoenen. Ook nu, maar nu stemt de herfst mij veel treuriger. Nooit meer een herfst voor Jordy, nooit meer een herfst waarbij we niet aan Jordy moeten denken....
Syl