Met regelmaat krijg ik nu de vraag of wij ook niet weggaan. Nee dus! Momenteel is het druk binnen ons werk en stromen de opdrachten binnen. Daar maken we nu even gebruik van, na de stille winterperiode. En na het afgelopen jaar waarin we het werk op een laag pitje hadden staan en alleen deden wat gedaan moest worden, draaien we nu zoveel uren dat er door sommigen echt meewarig naar ons wordt gekeken. Je ziet het ze bij wijze van spreke zeggen: 'Zijn jullie gek geworden?'
Nee, dat laatste zeker niet. Maar als je allebei voor jezelf werkt zoals wij dat doen, maak je gebruik van de drukke periodes en moeten sociale contacten tijdelijk even naar een laag pitje verhuizen. Dat deden we tenslotte voor 11 mei 2009 ook al. We sluiten niets uit, de bekende avonden dat vriend(en) nog steeds langskomen blijven gewoon. Naar anderen toegaan doen we ook weer, het grootste verschil ligt in de tijden. We taaien s'avonds eerder af, we maken het niet laat. Maar dat kan ook niet met een wekker die altijd in het holst van de nacht afloopt, waarna lange dagen volgen.
Gisteren hadden we sinds weken voor het eerst weer een dag samen vrij. Daar is dankbaar gebruik van gemaakt door lekker leuke dingen te doen waar we anders niet aan toe komen. Vandaag liep de wekker om 04.30 uur alweer af, wat nog niet eens zo vroeg is voor ons doen. Nu is Peter wel vele uren meer van huis dan ikzelf, weken van gemiddeld 70 werkuren zijn momenteel niet vreemd. Maar zelf draai ik, na mijn stille periode, ook weer aardig wat uurtjes mee. Ik prijs me er wel gelukkig mee dat ik vele van de werkuurtjes gewoon thuis kan draaien.
Vanmorgen ben ik een paar uur op pad geweest om te werken, op dit moment is Peter nog steeds aan het werk. Ik hoop stiekem dat het niet te laat wordt zodat we toch nog iets aan onze zondag zullen hebben, want morgen begint de nieuwe week weer.
En vakantie? Ja hoor, doen we heus nog wel. Maar in een andere periode dan de meesten van jullie. Ergens in het najaar vertrekken we opnieuw naar Gambia. Jeroen blijft thuis, hij heeft geen zin om mee te gaan. Wijzelf kijken ernaar uit, we zijn ongelooflijk benieuwd naar het nieuw opgebouwde schooltje en hoe het met de kinderen gaat die we daar eerder hebben ontmoet. En een ontmoeting met Saihou en zijn gezinnetje staan ook op het pogramma, net zoals een bezoek aan zijn compount. Genoeg spullen gaan er wel weer mee, zo'n 20 kg extra bagage kunnen we meesjouwen dus voldoende ruimte om schoolspulletjes e.d. voor de school mee te nemen. En uiteraard ook babyspulletjes voor het pasgeboren zoontje van Saihou.
Dus straks, als jullie allemaal de vakantie zo'n beetje vergeten zijn, gaan wij nog lekker even weg. We hebben er veel zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd