Soms heb je van die pechdagen. Dit was er echt eentje.
De eerste sneeuw is gevallen en dat heb ik geweten, want tijdens mijn werk vanmorgen ben ik onderuit gegaan. Dusdanig dat collega's mijn patiëntenroute over moesten nemen en ik hier nu een beetje met krukken rondstrompel.
Een zwaar gekneusde bovenbeenspier, zo is de conclusie nu. Ik heb nooit geweten dat dit zo pijnlijk kan zijn, mijn been kan ik absoluut niet belasten. Gelukkig heb ik geen bekkenfractuur, want de klap op heup was enorm hard. Eén gelukje, als gevolg van mijn gebroken enkel van vier jaar geleden hadden we nog krukken op zolder liggen. Komt nu goed uit.
Dus zitten Peter en ik nu samen thuis, want de sneeuw heeft er ook voor gezorgd dat hij nu al naar ander werk moet uitzien. De gehele wegenbouw ligt stil...iets te vroeg dit jaar, daar hadden we niet op gerekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd