• Ik zou willen, dat mijn kind niet gestorven was. Ik zou willen, dat ik hem terug had.
• Ik zou willen, dat je niet zo bang zou zijn om de naam van mijn kind uit te spreken. Het is belangrijk voor me om zijn naam te horen, dat hij voor jou ook belangrijk was.
• Als ik huil of emotioneel word als je over mijn kind spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat je me pijn hebt gedaan. De dood van mijn kind is de oorzaak van mijn tranen. Je hebt over mijn kind gesproken en daardoor heb je me de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!
• Ik zou willen, dat je mijn kind niet opnieuw laat sterven, door zijn foto’s uit je huis te verwijderen.
• Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn, dus zou ik willen dat je me niet uit de weg gaat. Ik heb je nú en nog steeds meer dan ooit nodig.
• Ik heb best wel eens afleiding nodig en wil graag horen hoe het met jou is; maar ik wil ook graag dat jij weet hoe het met mij is.
• Het zou kunnen, dat ik bedroefd ben en misschien ga huilen, maar ik zou willen, dat je me over mijn kind laat praten. Het is elke dag mijn favoriete onderwerp.
• Ik weet dat je veel aan me denkt; ik weet dat de dood van mijn kind je verdriet doet. Ik zou willen dat je me die dingen zou laten weten door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om mijn schouder te slaan.
• Ik zou willen dat je niet verwacht dat mijn verdriet niet na 6 maanden of 1 jaar over is. Die eerste maanden, dat eerste jaar was traumatisch voor me, maar ik zou willen dat je kon begrijpen dat mijn verdriet nooit over zal gaan. Ik zal verdriet hebben over de dood van mijn kind tot de dag dat ik zelf zal sterven.
• Ik werk erg hard om te herstellen, maar ik zou willen dat je begrijpt dat ik nooit helemaal zal herstellen. Ik zal mijn kind altijd missen en ik zal altijd rouwen om zijn dood.
• Ik zou willen, dat je niet van me verwacht “er niet aan te denken” of om “gelukkig” te zijn. Het zal nog lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek.
• Ik hoef niet beklaagd te worden, maar ik zou willen dat je me de kans geeft om verdrietig te zijn. Ik moet door het verdriet heen.
• Ik zou willen dat je begrijpt dat mijn leven overhoop gehaald is. Ik weet dat het vervelend voor je is om bij me te zijn als ik me beroerd voel. Wees alsjeblieft geduldig met me, net zoals ik geduld heb met jou.
• Als ik zeg “het gaat goed”, dan zou ik willen dat je begrijpt dat ik me niet goed voel en dat ik elke dag moet vechten om op de been te blijven.
• Ik zou willen, dat je weet dat alle reacties van verdriet die ik heb, erg normaal zijn. Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef me alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben of prikkelbaar en humeurig.
• Je advies om “van dag tot dag” te leven is een uitstekend advies, alleen op het ogenblik is een dag me zelfs teveel. Ik zou willen, dat je kon begrijpen, dat het al heel wat is, als ik “van uur tot uur” probeer te leven.
• Vergeef het me als ik onbeleefd ben. Het is absoluut niet mijn bedoeling. Soms wordt alles me teveel en moet ik even alleen zijn. Als ik wegloop zou ik willen dat je me helpt een rustig plekje te vinden, zodat ik even alleen kan zijn.
• Ik zou willen, dat je begrijpt, dat verdriet mensen veranderd. Toen mijn zoon stierf, stierf een groot deel van mij met hem. Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen mijn kind stierf en ik zal ook nooit meer dezelfde persoon worden.
• Ik zou heel graag willen, dat je me zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn, maar tegelijkertijd hoop ik dagelijks en voor altijd dat je het nooit zal begrijpen…..
