Geschreven op 1 juli 2009
Een onverwachts, maar oh zo mooi gebaar...
'Jeroen en Jordy konden samen praten zoals alleen broers dat kunnen...Nu staat Jeroen er alleen voor'.
Dit staat op de site van Jeroen te lezen in een blog die hij zelf geschreven heeft. Wat een pijn spreekt daar uit, zoveel verdriet, dit zal nooit in woorden uit te leggen zijn.
Wat is het dan gelijkertijd prachtig dat er mensen zijn die dit haarfijn aanvoelen en daar op hun manier ook iets mee willen doen. Door het contact dat er inmiddels is geweest met Veldhuis en Kemper lijkt het wel of ze inmiddels ook een stukje van ons leven uitmaken sinds de dood van Jordy. Heel gek eigenlijk, want we hebben elkaar persoonlijk nog nooit ontmoet. En dat allemaal door dat ene nummer waar Jeroen nu zoveel van zichzelf en Jordy in herkent.
Maar die persoonlijke ontmoeting...die gaat nog wel komen. Op Jeroen zijn verjaardag schreef ik nog dat hij iets had gekregen dat nog even geheim bleef voor de buitenwereld, maar waar Jeroen wel helemaal ondersteboven van was. Inmiddels hoeft het geen geheim meer te blijven.
In september gaan we op persoonlijke uitnodiging naar een voorstelling van Veldhuis en Kemper toe..."met alles der op en d'r an", oftewel een VIP-avond.
Maar het allermooiste zal aan het eind van de voorstelling gebeuren.
Speciaal voor Jordy en Jeroen zullen Veldhuis en Kemper 'Ik Wou Dat Ik Jou Was' voor hen zingen.
Wat kunnen er toch uit onverwachtse hoeken mooie en ontroerende gebaren komen...
Van veel mensen verwacht (en hoop) je op steun die vaak toch niet blijkt te komen, zelfs niet als je het duidelijk hebt aangegeven, van mensen van wie je dit absoluut niet kan of mag verwachten krijg je het zomaar in de schoot geworpen.
Wat zit het leven soms toch kut, maar gelijkertijd op een vreemde manier ook wel weer mooi in elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd