27 mei 2010

De herdenking die wij samen mochten meebeleven met andere nabestaanden van overleden landmachtpersoneel, heeft ons diep aangegrepen. De toespraken, de kranslegging, waar wij op 27 mei 2010 bij aanwezig mochten zijn. Het defilé waaraan wij mochten deelnemen. Het voorlezen van alle namen van de ons ontvallen dierbaren van de laatste jaren.
De rust die uitstraalde van het landgoed Bronbeek in Arnhem. Een prachtig complex, met een schitterend aangelegd park. Vele herdenkingsmonumenten zijn hier te vinden, waaronder het monument voor overleden personeel van de Koninklijke Landmacht.

27 mei 2010
De dag begon voor ons met een lange rit naar Arnhem, Don en Syl gingen mee. Jordy zijn vader was er ook heengegaan. Het landgoed was makkelijk te vinden, gelukkig waren we ruim voor 11.00 uur aanwezig waardoor we genoeg tijd hadden om de omgeving op ons te laten doordringen en op het terras koffie te drinken.
Om 11.00 uur gingen we met zijn allen naar de kampulazaal. De verschillende toespraken, met tussendoor muziek van de muziekkapel waren bijzonder indrukwekkend. Het geheel was emotioneel, persoonlijk vond ik het gedeelte waarbij alle namen van de ons ontvallen dierbaren werden genoemd, het meest aangrijpend. Stiekem hoopte ik dat Jordy zijn naam niet genoemd zou worden, dat ik alsnog wakker zou worden uit de boze droom. Uiteraard gebeurde dit niet, Soldaat der Eerste Klasse J.H.Matthijssen, we hoorden het met zijn allen aan.
Na afloop zijn we naar buiten gegaan, waar de kranslegging plaatsvond bij het monument, gevolgd door de last post met een minuut stilte. Opnieuw met iedereen, zij waren voor ons allen onbekende mensen, maar toch weer dat gezamenlijke gevoel van intens verdriet. Daarna mocht ieder naar eigen inzicht het defilé lopen, wij hebben dat ook gedaan.

Zoals altijd bij defensie zijn wij deze dag weer goed verzorgd. We werden begeleid door de kapitein die nu de commandant van Jordy geweest zou moeten zijn. Alle families die er waren bleken hun eigen begeleider te hebben, waardoor er ook veel landmachtpersoneel aanwezig was.
Na afloop konden we wat drinken, er was een maaltijd. Er was rust.

De rit naar huis duurde ook weer lang, maar thuisgekomen bij Don en Syl hebben we met elkaar nog wat gedronken. Daarna zijn Peter, Jeroen, Syl en ik, Don ging niet mee, iets gaan eten en naar de voorstelling van Veldhuis en Kemper gegaan.
Het was een mooie afsluiting van opnieuw een indrukwekkende en emotionele dag.