Inmiddels is het vandaag alweer woensdag 19 mei 2010. Al eerder had ik willen schrijven over de afgelopen week, maar telkens als ik ervoor ging zitten kwamen de woorden even niet op papier. Heel gek, want meestal heb ik binnen een paar minuten vrijwel zonder nadenken het een en ander geschreven.
Het is een intensieve week geweest. Eerst 11 mei, waarbij we s'avonds niet zijn vergeten door onze naaste familie, vrienden en de vrienden van Jordy. Een bijzondere avond, want de reden waarom het in huis weer vol zat en we stoelen tekort kwamen was duidelijk. Toch, ondanks de verdrietige reden, is het met elkaar een fijne avond geworden. Het samenzijn doet gewoon goed op zulke dagen.
De dag erna heb ik het moeilijker gehad dan dat ik het op 11 mei had. Ik vermoed zelf dat dit komt omdat ik Jordy toen eindelijk na die lange reis en de onwerkelijke boodschap in mijn armen kon sluiten. Deze dagen speelt alles als een film weer in je hoofd af, wat lijkt het allemaal toch nog kort geleden.
Peter zijn verjaardag hebben we op 13 mei toch gevierd, ondanks alles. Het voelde goed, er kwamen veel mensen langs. Geen uitbundige dag, maar wel een dag die erbij hoorde en waarvan wij zeker weten dat Jordy dit ook gewild zou hebben.
De vrijdag en de zaterdag hebben we besteed aan wat rust en voorbereiden op de zondag. Want we hadden zelf geen enkel idee wat we daarvan moesten verwachten. Eigenlijk hebben we maar wat gedaan, één ding was alleen maar duidelijk en dat was dat die 16e mei er voor Jordy gewoon moest zijn.
Wat waren er veel mensen op de begraafplaats, dat gaf ons een heel fijn gevoel, Jordy is door velen nog niet vergeten! Er is niet veel gezegd, de begroeting door defensie was kort en mooi, maar het saamhorigheidsgevoel, het met elkaar stilstaan bij en met Jordy, dat was voor ons heel bijzonder.
De middag die erop is gevolgd was goed te noemen, ondanks het inmense verdriet dat constant de boventoon voert. Maar Jordy was prominent aanwezig met de vele foto's, bloemen en zijn muziek, zoals ik het in gedachten had en zoals het moest zijn.
Iedereen die ons afgelopen zondag hebben gesteund door hun komst wil ik via dit bericht toch eventjes bedanken. Het geeft een onvoorstelbaar warm gevoel die niet nader te omschrijven valt om op zulke dagen en die momenten zoveel mensen om je heen te hebben die Jordy ook zo'n warm hart toedragen.
Eén ding is duidelijk, Jordy is niet vergeten en zal niet vergeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd