25 jaar onderwijs

Nou, die opdracht van Angela vervul ik graag.
Donderdagavond de verjaardag van Jeroen. Hij vond het leuk om het voetballen met zijn allen te zien en zo kon hij vrijdag ook lekker werken en geld verdienen. Dat is heel acceptabel, dus zocht ik er niets achter. Het was een gezellige avond, met Jordy natuurlijk in onze gedachten.
Vrijdagmorgen moest ik nog even thuis blijven. Don had een smoes en ik trapte daar helemaal in. Ik was wat geirriteerd, want ik wilde die dag een heleboel doen. Ik had ook een aantal afspraken staan. En dan ineens wordt alles anders.
Staan daar mijn collega's in het rose (!) en ruim 280 kinderen op de stoep, heel hard te zingen. Ik wist niet wat me overkwam. Natuurlijk wist ik dat ik per 1 augustus 25 jaar in het onderwijs zat, maar niet dat het team van alles geregeld had. Ik moest mee met de stoet en alle kinderen brachten me naar de kapper. Daar werd ik in een stoel gezet en iedereen vertrok weer. Bij de kapper werd mijn haar gekleurd en geknipt. Je weet niet wat je overkomt. Daar zit je dan ineens bij de kapper, terwijl je gewoon aan het werk had willen gaan! De tranen vloeiden flink, want een feestdag voor mij? Er valt helemaal niet zo veel te feesten, vond ik. Maar ik had niets te zeggen, het was allemaal geregeld. Na een paar uur, kwam Don mij ophalen.
Thuis waren mijn ouders er, we aten wat en toen moest ik weer mee naar school. Daar was de volgende verrassing. De kindertheatergroep WIJS! trad op voor de hele school en voor mij. Maar voor ik bekomen was van de schrik, staan daar ineens Angela, Peter en Jeroen op de stoep. Weer flink slikken, want het gemis van Jordy is dan heel erg. Maar zo fantastisch dat zij er wel waren. Ik weet hoeveel moeite het Ang kost. Jeroen werd meteen door de hele school toegezongen, uiteindelijk was hij die dag echt jarig.
Het optreden van WIJS was geweldig. De kinderen genoten met volle teugen, dus genoot ik ook. En ook de liefste mensen om mij heen genoten.
Daarna de receptie. Zo veel mensen die mij kwamen feliciteren. En de toespraken. En het vrouwenstrijdlied gezongen door het hele team. Ook Jordy was er een beetje bij. Ik heb uiteraard een foto van Jordy op mijn kantoor hangen. We hebben hem op een tafeltje met een kaarsje er bij gezet. Als mijn hele familie er bij is, dan Jordy ook.
Na de receptie werd ik door het team meegenomen in de auto. Don ging ook mee. Naar Breda, waar we heerlijk hebben gegeten en tegelijk een hele leuke theatershow te zien kregen. We hebben verschrikkelijk gelachen. Af en toe rolde er toch een traantje over mijn wangen. Wat liggen emoties dan toch dicht bij elkaar.
Kortom het was een geweldige dag. Had het mij gevraagd en ik had het niet gewild. Geen feest voor mij, dat voelt nog helemaal niet goed. Maar nu was het toch geweldig.
Ik ben nu wel een oude doos, met mijn 25 jaar in het onderwijs, maar ja daar verander ik toch niets aan.
Het mooie was, dat Don, Steffen, Jesper, pa en ma, Angela, Peter en Jeroen ook daar bij waren. En die ene ster........Jordy heeft vast glimlachend toegekeken.