Nu is het afwachten

Gisteren was best een spannende dag voor mij. Een interview over mijn boek, welke in de krant gaat verschijnen, ik heb me gisterenmorgen echt even afgevraagd waar ik toch aan begonnen ben. Maar ja, wie 'a' zegt, moet ook 'b' zeggen. Ik had me goed voorbereid en ervoor gezorgd dat ik me zo zakelijk mogelijk op kon stellen. Want het mocht geen smeuïg of zielig verhaal worden, daar pas ik voor, dat wil ik niet. En aangezien het voor het meest gelezen dagblad van ons land is, had ik toch het idee dat ik hier heel goed voor moest oppassen. Hoe je dat doet, dat zakelijke opstellen en je emoties zoveel mogelijk uitschakelen, dat is onmogelijk om uit te leggen. Dat voel je van binnen, dat is in woorden niet te vertellen. Maar het is me gelukt. Ik heb niets gezegd over wat ik niet kwijt wil, wel heb ik kunnen zeggen wat ik er wel in wil hebben. Nu moet ik het verder uit handen geven en maar hopen dat de journalist er een mooi verhaal van maakt. Maar de 'off the record' vragen, ik ben er niet in getrapt. Evenals de beruchte 'voordeurvraag', ik heb het keurig ontweken.
Zou het toch schelen dat ik in eerdere jaren een tijdje aan de andere kant van de tafel heb gezeten? Dat je zo goed weet waar je op moet letten en hoe zoiets te werk gaat? Ik denk het wel, de herkenning in sommige dingen was voor mij erg groot.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Hier kan worden gereageerd