Het is een raar weekend. Voel me een beetje heen en weer gegooid door allerlei gevoelens. Maar er gebeurt ook weer zoveel. Afgelopen vrijdag ben ik heerlijk uit eten geweest met mijn vader en mijn zus. Een etentje dat we hielden in het teken van mijn moeder, om herinneringen te delen en beslissingen te nemen over zaken die toch geregeld moeten worden. Het was een fijne avond, zo met zijn drietjes, waarbij belangrijke besluiten zijn genomen.
Vandaag is het zondag en breng ik straks Jeroen naar Schiphol. Twee weken zal hij met zijn vrienden doorbrengen op Rhodos en genieten van al het moois dat het leven heeft te bieden. En komende nacht vertrekt ook mijn zus met haar gezin om van een vakantie te gaan genieten.
Morgen is het dan 16 juli, de dag dat Jordy 23 jaar had moeten worden. Wat zou hij gedaan hebben? Zou hij ook weg zijn om van een vakantie te genieten? Zou hij inmiddels een vaste relatie hebben? Zou hij nog steeds in dienst zijn of misschien wel voor een andere carrière hebben gekozen? Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, het zijn allemaal vragen die nooit meer beantwoord kunnen worden.
Gisteren heb ik vast een hele hoop bloemen ingeslagen, in de wetenschap dat dit op maandagmorgen altijd lastig is, gezien de verse aanvoer die dan meestal pas in de middag begint. Het hart ligt te wachten, die ga ik morgenochtend weer vullen. Het is het enige dat ik hem nog kan geven, een mooi aangekleed graf met een prachtige bloemenzee.
Morgen zal ik de hele dag thuis zijn, ik heb vrij genomen. Peter zal gewoon gaan werken, waardoor ik morgen een dag voor mezelf zal hebben. Een dag waarbij ik alles weer kan overdenken, mijn herinneringen kan ophalen en een traantje kan laten lopen zonder dat iemand me ziet. Uren zal ik bezig zijn om een zo mooi mogelijk bloemstuk te maken, waarna ik dit naar Jordy zal gaan brengen. Morgenavond zal mijn vader hier zijn. Ik weet dat Denise en Marion ook even komen. Dat is fijn, de verjaardag van Jordy wordt daarmee ook door anderen niet vergeten. Ik weet zeker dat er nog veel meer zijn die deze dag aan hem zullen denken. Met elkaar zullen we dan een drankje drinken op Jordy. Ik weet dat Jeroen en Syl en haar gezin vanuit verre oorden ook stil zullen staan bij deze dag. En dinsdag zal het leven dan weer verder gaan, zoals steeds. Maar morgen staat het voor mij even stil.
