Kerstavond...

Kerstavond...
Vandaag zijn we nog even bij Jordy geweest. Door de sneeuwval is er van de kerststukjes die door verschillende mensen bij hem zijn neergezet niet veel te zien. Heel voorzichtig hebben we geprobeerd zoveel mogelijk sneeuw ervan af te halen.

Nu, terwijl ik dit schrijf, is het middenin de nacht. Gisteravond voelde ik me zo rot, ik ben vroeg naar bed gegaan, zo rond een uur of negen. In de hoop tot morgenochtend aan één stuk te kunnen blijven slapen. Helaas is dat ijdele hoop. Vanaf 01.00 uur heb ik weer wakker gelegen en om 03.00 uur ben ik maar naar beneden gegaan. Met een lekkere pot verse warme thee naast me ben ik achter de computer gekropen.
Het is belachelijk, ik weet het, maar ik ben werkelijk klaarwakker en heb zojuist de website van Jordy aangevuld met foto's. De opbouw van de boom en de groei van de aankleding valt nu voor iedereen te bekijken.

Buiten is het momenteel heel raar weer. Daarnet, zo rond een uur of 04.00, heeft het behoorlijk hard geregend. Ik zat al te denken dat hierdoor de sneeuw bij Jordy morgen dan wel grotendeels weg zal zijn. Maar nu, inmiddels is het bijna 05.00 uur, is de regen weer over gegaan in sneeuw. Er ligt alweer een aardig nieuw laagje in de tuin. Hoe dit zich verder vandaag zal gaan ontwikkelen, geen idee. We zien het straks vanzelf wel.

Vandaag brengen Peter en ik de dag samen door. Jeroen is er niet, die komt zaterdag weer thuis. We gaan proberen het gezellig te maken en ons er doorheen te slaan. Een filmpje, lekker eten, en vooral veel samen kletsen, daar vermaken we ons wel mee.
Morgen, dan is het dus alweer zaterdag, zijn we allemaal bij elkaar. Met mijn ouders, mijn zus en haar gezin, met al onze kinderen. Ook Jordy, al is hij er dit keer op een andere manier bij. Zijn foto's staan op een mooie plek, er staat een klein boompje bij. En uiteraard blijft zijn kaarsje constant branden.

Lieve Jordy, wat mis ik je toch. 24 uur per dag ben ik ermee bezig, ik kan aan niets anders denken. Ik ga met de gedachte aan jou slapen, ik word ermee wakker. En in die tussentijd droom ik van je.
In deze dagen mis ik je niet meer dan alle andere dagen. Dat gaat niet, want het gemis is en blijft zo groot dat het er gewoon niet toe doet wat voor dag het is. En toch...de kerst maakt het wel extra beladen, maakt het extra triest.
Je had gewoon bij ons moeten zijn, bij je vrienden moeten zijn.
Morgen steek ik een extra kaars voor je aan, en onzichtbaar voor iedereen weet ik dat je toch bij me zal zijn.
Onzichtbaar, maar voor mij wel voelbaar, ben je er dan toch bij en geef je mij de kracht om deze dagen door te komen.

Ik mis je, ik hou van je, voor altijd zal je bij me zijn.......