Ik hoopte maar dat de tijd stil bleef staan, maar uiteraard is dat ijdele hoop. Dus is die maand december nu dan toch begonnen. Hoewel je buiten niet kan zien of merken dat het winter is, want de nieuwe knoppen heb ik zowaar alweer aan de planten ontdekt. Mijn dikste jas hangt nog steeds op zolder, mijn handschoenen liggen ook nog niet paraat, in alle vroegte ruiten krabben heb ik gelukkig pas één keer hoeven doen.
Telkens weer denk ik dan terug aan een jaar geleden. Wie weet nog dat we toen, in november, de eerste sneeuw al hadden gehad? Die bewuste avond hebben we geglibberd en gegleden met de auto om het taxiplatform in Utrecht op en af te komen. Want sneeuw, ijs, of andere enge zaken op de weg, we waren toch naar een zwemwedstrijd van Jeroen geweest en daarna op verjaardagsvisite bij mijn moeder. Jordy moest daar vandaan terug naar de kazerne dus uiteraard brachten wij hem naar het station.
De herinnering aan die avond kwam twee weken geleden weer in alle hevigheid terug. Inmiddels een jaar later gingen we opnieuw op verjaardagsvisite bij mijn moeder. Jordy naar het station brengen hoefde niet meer.....
Het is nu 2 december, we zijn 6,5 maand verder. Het is ongelooflijk, de tijd staat stil, maar glipt soms ook zomaar door je vingers. En nog steeds zijn we bezig met afhandelingen.
Nou moet ik wel eerlijk bekennen dat we in het begin van deze week werden verrast. Wat ik niet meer had verwacht, wat ik niet meer had durven hopen, het fotoboek van 16 mei was (eindelijk) klaar en werd bij ons gebracht. Waarschijnlijk denken velen nu dat we er erg blij mee zijn en dat zou dus ook zo moeten zijn. Zelf heb ik op 16 mei nooit in de gaten gehad dat er zoveel foto's werden genomen, ik zag alleen maar Jordy, verder heb ik die dag niets gezien. Maar anderen wisten mij later te vertellen dat het de paparazzi wel leek die er rond liep. Constant schijnen er foto's gemaakt te zijn, tot voor sommige aan het irritante aan toe. De fotograaf liep met verschillende toestellen rond en bleef maar plaatjes schieten. Althans, dat is het verhaal, zo is het mij achteraf verteld.
Het fotoboek laat ons iets anders zien. Helaas, beste mensen, de herinnering aan die dag moet in het geheugen gegrifd blijven. Geen foto's van Jordy die het huis verlaat. Geen foto's van Jeroen, Peter en mij als we Jordy naar de auto begeleiden achter de draagploeg. Geen overzicht van de enorm grote toeloop van belangstellenden en de vele halfstok hangende vlaggen hier in de straat. Wel (hele) mooie foto's van anderen. Geen foto's van de saluutschoten en de 'last post'. Weinig foto's van de samenkomst, geen overzicht van de enorme drukte, maar gelukkig staat wel iedereen die gesproken heeft erop. ..Behalve mijn persoon... De erehaag, waar iedereen zo van onder de indruk was? Onthou het allemaal maar goed, ik herinner het me slechts vaag en uit de verhalen van jullie, ook hier is helaas geen foto van.
Ik ben blij dat we zelf daags erna een foto hebben gemaakt van de geweldige bloemenzee die bij Jordy lag. Zo kan ik me dat in elk geval altijd op de juiste manier blijven herinneren.
Opnieuw een teleurstelling dus. Maar ach, eigenlijk beginnen we daar aan te wennen. Dat is toch gek, aan teleurstellingen zou je niet moeten mogen wennen. Het is in de afgelopen twee weken dat alle kaarten, brieven, condoleanceboeken en de boodschappen die op internet zijn gezet door ons zijn bekeken. De dvd is opnieuw bekeken. Niemand willen wij overslaan. Betekent dat we nu bezig zijn om de 234e envelop te schrijven en we zijn nog steeds niet klaar. Lieve berichtjes, mooie teksten, alles hebben we weer teruggezien en gelezen. Waarbij onwillekeurig toch ook weer al die zo goed bedoelde beloftes in je geheugen terugkeren.
Lieve mensen, laten we hopen dat deze week een belangrijke belofte die ook is gedaan wel wordt uitgevoerd. Er is ons beloofd, er komt een oplossing voor Jordy, hij krijgt zijn plekje zoals het hoort. Details, we moeten ze nog horen, die belofte wachten we nu maar weer even af. Tot hooguit morgenavond, dan horen we meer (zeggen ze).
Wat zou het mooi zijn als het allemaal dit jaar nog zou kunnen lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd