Voortekenen

Het is alweer half januari. De dagen glippen zo tussen je handen door. Terwijl het tegelijkertijd net lijkt of de dagen veel langer duren dan voorheen.
Velen hebben ons inmiddels toegewenst dat we een beter jaar zullen krijgen. Tja, dat hopen wij uiteraard ook, hoewel het anders zal blijven dan ooit tevoren. Gelijk met die wensen weten we echter al dat ook dit jaar weer het nodige zal gebeuren. De voortekenen hebben we tenslotte al gehad.
Ondanks dat het nieuwe jaar pas ruim twee weken oud is, heeft Syl alweer het nodige voor haar kiezen gehad en met haar natuurlijk ook de andere leden van haar gezin. En mijn moeder zit ook nog in de lappenmand, dat is ook even afwachten hoe zich dat verder gaat ontwikkelen. Het eerste ziekenhuisbezoek van dit jaar hebben we ook al gehad, dit keer van Peter. Hopen dat de adviezen die hij heeft gekregen gaan helpen, het lopen valt hem nu niet altijd even makkelijk.
De dagen vullen we momenteel met werken, wij alledrie want Jeroen zit momenteel in zijn stageperiode. Verder gebeurt er niet zo heel veel, we ondernemen vrij weinig. De energie ontbreekt gewoonweg, nergens hebben we zin in.
Des te fijner is het als je dan toch ineens een welgemeend bezoekje krijgt, zomaar op een zaterdagmiddag. Mijn nicht uit Utrecht was er samen met haar man en we hebben een heel fijne middag gehad met elkaar. Even herinneringen ophalen, per slot van rekening heb ik vroeger met Thea op school gezeten en toen ik het huis uitging woonde ik bij hun op kamers, in hartje Utrecht. Mijn verhaal over Jordy kon ik ook kwijt, dat was heel fijn. Want de behoefte om maar te blijven vertellen, aan wie dan ook, die blijft. Zelf vind ik dat ook wel eens vreemd, maar op een of andere manier werkt het toch zo.
Later vielen Jos en Desiree ook nog even binnen, met elkaar hebben we een paar gezellige uurtjes gehad.
De zondag werd gevuld met opnieuw werken, daarna zijn we met Jeroen meegeweest voor een zwemwedstrijd. Tussendoor hebben we een bezoekje gebracht aan een broer van Peter, die is gelukkig weer aardig aan het opknappen maar heeft vreselijke weken achter de rug. En uiteraard zijn we de jarige van die dag ook niet vergeten. Kortom, de zondag was vol, voor we het wisten was deze dag ook weer voorbij. Sneller dan andere zondagen, meestal zitten we thuis, zonder energie, gewoon een beetje lui te wezen.

Nu is het alweer maandag en zitten de eerste gewerkte uurtjes van de week er weer op. Peter draait momenteel veel vroege diensten en is daardoor steeds vrij vroeg thuis. Dat is wel lekker, dan zijn de middagen tenminste ook weer gevuld. Hoe de rest van de week zal gaan wachten we wel af. Concrete plannen hebben we niet, we zien het allemaal wel.