Syl heeft het gevierd door een feest te geven, wat werkelijk een knalfeest is geworden. Echt super!
Veel mensen, toffe muziek met terugkeer naar vroegere jaren, lekkere drank en hapjes en ouderwets late uurtjes.
Met toch heel even dat momentje…een hartelijk woordje van Syl voor iedereen die er was waar ze op een of andere manier een lijntje mee heeft, een (terechte) hulde aan haar mooie gezin, een lief woordje voor mijn vader en mijzelf. Maar ook noemde ze even onze moeder, die op het laatst zo ziek was en er nu niet meer is. Als laatste ook nog even mijn zoons, die voor het gevoel meer zijn dan neven, op een manier zoals haar zoons dat ook altijd voor mij zijn. Jeroen begint dan zo heerlijk te glimmen, net zoals Jordy dat altijd kon als hij een lief complimentje kreeg. Met als afsluiting een muzieknummer speciaal voor Jordy. Want zoals Syl terecht opmerkte, zijn dood op 19- jarige leeftijd heeft zo’n enorm gat geslagen…hij zal er dan ook altijd bij horen en binnen ons gezin en onze familie worden genoemd en herinnerd. Bij speciale gelegenheden wordt dit nog steeds gedeeld met alle aanwezigen.
En dan nu nog maar één dag en dan ben ik alweer voor
de vijfde keer jarig sinds Jordy er niet meer is. Ik weet de eerste keer dat
dit gebeurde nog maar al te goed. Slechts drie maanden na zijn dood werd ik 50
jaar. Wat bij iedereen toch een bijzondere leeftijd is en waarbij iedereen het
op zijn eigen manier viert. Voor ons was het een herinneringsdag aan Jordy.
Dit jaar zal het de eerste keer zijn dat ik het weer een ‘beetje’
zal vieren, maar wel op mijn eigen manier. Eenvoudig doordat ik me meer rustig voel sinds
onze terugreis naar Tunesië waar ik me opnieuw zo verbonden heb gevoeld met
Jordy. Het is gewoon tijd om alles weer op te pakken en het leven door te laten
gaan. Nooit meer voor 100%, dat kan gewoonweg niet met dit enorme gemis. Maar
wel zo goed en vrolijk mogelijk met altijd Jordy in mijn hart en hoofd. Hij zal
er altijd bij zijn!