Geschreven op 23 september 2009
Inmiddels is het alweer een week geleden dat wij bezoek kregen. En niet zomaar iemand, maar een (vrouwelijke) soldaat die bij Jordy in de AMO en boordschuttersopleiding heeft gezeten.
Ten tijde van het ongeval van Jordy zat zijzelf in Afghanistan, daar moest zij horen dat Jordy een ongeluk had gehad. Bijzonderheden wist zij niet, die hebben we haar afgelopen woensdag verteld.
Larissa is samen met ons naar Jordy gegaan, daar hebben we met elkaar de nodige tranen weer gelaten. Een prachtige bos met rozen had ze voor Jordy meegenomen, heel lief.
Het contact met Larissa was gelegd via hyves, daar had zij al vanuit Afghanistan gezegd dat zij graag een keer langs wilde komen. Maar wat verwacht je van zo'n avond? Je kent elkaar helemaal niet, je hebt geen idee wie er komt. En voor Larissa geldt natuurlijk hetzelfde, wat kan zij bij ons verwachten?
Nu, terugkijkend op die avond, kan ik alleen maar zeggen dat het een heel fijne avond was. Larissa is heel lang gebleven en vele verhalen zijn er verteld, door haar, en ook door ons. Herinneringen zijn opgehaald en foto's zijn bekeken. Heel fijn was het dat Larissa zelf ook nog foto's bleek te hebben die wij nog niet eerder hadden gezien. Dus weer meer foto's bij de enorme verzameling die ik al heb aangelegd.
Lieve Larissa, jouw verdriet, die zo goed merkbaar was voor ons, weerspiegelde het beeld dat wij bij vele anderen ook zien. Voor ons blijft het fijn te merken dat Jordy zo gemist wordt, zo geliefd was, zoveel vrienden had.
Het was zeer bijzonder om jou te leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hier kan worden gereageerd