Rustplekje

De klok is een uur vooruit gezet, s'avonds is het weer langer licht. In de ochtend word je wakker met het gefluit van vogels. Buiten kan je zonder warme winterjas, sjaals en handschoenen kunnen worden opgeruimd. De lente is begonnen.
In afwachting van eventuele nachtvorst hebben we de afgelopen twee weken nog even afgewacht. Nu kon dat niet meer, ons geduld was op en ondanks het nog lopende risico op nachtvorst hebben we nu toch het een en ander aan bloeiende plantjes gehaald. Gewapend met schep, hark en werkhandschoenen zijn we gisteren naar Jordy gegaan.
Alle plantjes die niet mooi meer waren hebben we weggehaald en alles wat nog wel kon blijven werd eventjes opzij gezet. Zo konden we de grond netjes opruimen en aanharken. Rondom hebben we oranje gekleurde viooltjes neergezet en een paar vergeet-me-nietjes. Daarna hebben we de plek weer gevuld met de vele potjes, mandjes en bakken met bloeiend goed wat inmiddels ook door anderen alweer is geplaatst.
Even hebben we getwijfeld of we de flesjes bier die er al vanaf het begin staan niet weg moesten halen. Uiteindelijk hebben we besloten deze ook nu toch nog weer te laten staan. Evenals de vier honden, vlinders, hartjes, beeldjes en kandelaars die er sinds vorig jaar een plekje hebben gevonden. Als laatste hebben we de grote kandelaar, waar altijd een kaars in brand, teruggeplaatst en dit keer een extra kaars tussen de vele bloemen gezet.
Het resultaat is een verzorgd graf, netjes opgeruimd, met veel vrolijkheid door de vele bloeiende plantjes die lekker door elkaar en enigszins rommelig zijn neergezet. Zoals het bij Jordy past.
Een plek waar ik de komende tijden weer veel heen zal gaan om Jordy even gedag te zeggen. Om eventjes met hem te praten, om eventjes een rustplekje te vinden, om eventjes mijn chaotische gedachten rondom alles stil te zetten, om eventjes in stilte te huilen.